چشم انتظار سکوت

من طرف nima الجمعة يناير 01, 2010 12:13 pm

خیره به آتش

رو به ششهای جنگل

تنها

در فکرم

به تولدِ رویایی
تازه،

کاش می شد همچون باد

رها بودم

با پرنده های مهاجر

گاهی همسفر بودم

واندیشهء در انزوا آموختن را

اعتراف می کردم

به کارمای وجودم

تو ای سکوت

ای معشوق همیشه الهام
بخش

همیشه به روح تو
دلباخته ام

با تو آرامش را

در تاریکترین حالتها

در تاریکترین جاها
نیز یافته ام

تو هرگز چشم انتظار
کسی نیستی

همگان عاشق حسِ خویش

در خلوتِ زیبای تو و
تو تنها نیستی

تو بگو چرا

روح مبهم دنیا

بالهای آزادی خواهی
را

از ازل سوزانده بود

آیا تا بود همین بود؟

هر که خواستار پر واز
بود

هرکه به فکر خوشبختی
همگان بود

این دنیا برای دلهای
خود خواه ..چرا.. هم پا بود

و برای جانهای ساد ه
نجیب و بی ریا،

ای نازنین تو بگو،

من نمی دانم،

چگونه بود،چگونه بود؟

و این منم تنهای تنها
در رویا هایم

پُر از سکوت پُر از
سکوت پُر از سکوت

چرا هیچ کس پا به پای
من

یار و یاور و همدم
نبود

گویی رویا هایم در
دورترین جای دنیاست

همچون ستاره ای خاموش
و گمنام

در ژرف ترین سیاه
چاله ای، تنهای تنهاست

خوشترین رویا هایم

انگار چیزی جز هذیان
گویی نبود

سر به سر این دل وحشی
گذاشتن

سر لوحهء هر دوستی با
من بود

منم تنهای تنها

پر از سکوت پر از
سکوت

رویای من که دور
حلقهء زحل نبود

رویای من به روی همین
کرهء خاکی بود

تو ای همدرد

هر جا هستی فریاد بزن

اگه هستی جواب بده

من اینجا تنهای تنهام

من طرف فرزانه شیدا السبت يناير 02, 2010 1:07 am

مرحبا چقدر عمیق زیبا ودوست داشتنی . شعری از روزگاری دور تقدیم بتو":
_____________ هرگز _____________

هرگز اما زندگی بامن وفاداری نکرد
دردورنجم دید ویکدم با دلم یاری نکرد
در شب تنهائیم جز شمع غمداری نبود
با سرشک دیده ام جز او کسی زاری نکرد
یکّه یاری با دل افسرده ام یکرو نبود
دردرون بامن بجر یک دشمن بدخو نبود
ساده دل بودم که مردم را چو خود پنداشتم
در جهانِ پُر ستم , یک آدم نیکو نبود!
بخت هم باقلب غمگینم سر یاری نداشت
جز هرآن بزر غمی در قلب غمگینم نکاشت
بهر آزارم بهر کاری توسل جُست وکرد
عاقبت در سینه ام باغی ز نومیدی گذاشت.
دیده ام از نامردمی های جهانی خیره شد
روح پاکم ار غم نامردمی ها , تیره شد
درامید دیدن یک قلب پاک وبی ریا
هر چه گشتم... ناامیدی ها به قلبم چیره شد
دیده ام از بهر دل حتی نباشد یک امید
باید از این مردم بدخو حذر کرد وبرُید!
دل بدین دنیای فانی هم نمی باید سُپرد
بّه که رفت وگوشه ای در کنج تنهائی گزُید
بهتر آن دیدم که گیرم گوشه ای در انزوا
دل ز این بیهوده های بی ثمر سازم جدا
علتی یابم برای «بودن » و«زاده» شدن
تا بدانم « آدمی » را ااز چه میسازد خدا؟!
دیدم این «بودن» , نبوده آنچنان هم بی ثمر
از برای عاشقی روح ودلی دارد بشر
گرکه دنیا را به طعم واقعی انسان چشد
خود همی داند چه طعمی میدهد « طعم شکر»
«آدمی » , «خود» زندگانی را به نابودی کشید
از جهان « راستی» تا سوی بدخواهی رسید
حیله وتزوریر را بر پایه ی هستی نهاد
نام ننگی بر سر «دنیای انسانی» گزید
«آدمی », دنیا تبّه کرد وغم «فردا» نداشت
دردل او « دیگری» هرگز خدایا جا نداشت!
« نسل انسان» میرود تا جان دهد در روزگار
«هیچکس بر هیچکس » لطفی در این دنیا نداشت.
«آدمی » از پستی خود تا به نامردی رسید
دل فنا کرد وبه کنج حسرت وسردی رسید
در ره رفتن بسی از«آدمی » , دلها که سوخت
چونکه بر زّر, آن » دلِ انسانی » خود را فروخت
« آدمی» در راه رفتن, روح خود آلوده کرد
« آدمی» صد وصله از رنگ وریا بر سینه دوخت
« آدمی» روباه جنگل را نموده روسفید
اوز رویاهای « بودن » تا به کابوسی رسید
« آدمی» ایکاش , نام « آدمی» را می کشید
همچو یک « آدم» دراین دنیای زیبا باامید

سروده ی : فرزانه شیدا : 6 آبان 1360 چهارشنبه
در ساعت 09.25دقیقه ی شب «ایران .تهران»

من طرف فرزانه شیدا السبت يناير 02, 2010 1:08 am

تقدیم بتو بخاطر احساس زیبائی که در شعرهات لمس واحساس میشه .موفق ومانا باشی

من طرف nima السبت يناير 02, 2010 2:09 pm

واقعاً زیبا بود و پر احساس
ممنون که همیشه وقت میزارین و با دقت می خونین
می دونم که کار های زیادی در طول روز انجام میدین که این صبر و حوصله ی و انرژيی و طراوت وصف ناپذیر شما رو نشون میده
امیدوارم همیشه سلامت و موفق باشید چشم انتظار سکوت 979385