شعر «زبان» از آزیتا قهرمان از سایت " وازنا"

http://www.vazna.com
شعر «زبان» از آزیتا قهرمان

[size=16]
دریا از روی خواب

باد از روی ما گذشت

مرا صدا می‌زد/ اسمی که صورت نداشت

باران حروف کهنه را/ نو می‌نوشت

جز افتادن دستی نبود/ تا بگیردم

ترسی که سایه‌اش از تو بود/ افتاده بود روی دیوار/ دو بال سیاه

کلاغ رفته بود کمی خشکی بیاورد/ از حدود فرار

هرچند نمی‌دانم/ تا کجا را آب برده‌است؟

باقی‌ام هنوز؟

از آن‌که بست پلک

و خواب‌اش مرا نبرد

بادبان تا کجا نقشه را صاف رفته بود؟

تا انتها چقدر سمت من است؟

راه باید مرا تمام کند

و سینه‌ام , سنگ‌سنگ ِ کوهی شود

جزیره با یال اسب‌های مرده/ دزیره در کتاب قطور/ دست‌کش سیاه مادام بواری روی برف

نامه پاره‌ای به روایت هد هد

این کلاغ هم برنگشت

زنی از نمک در راه پاشیده بود

نوح تا بشمرد طوطی شتر گاو و پلنگ

کلپاسه و نهنگ، دیو دوسر

در بسته شد و ماه بارید،

عمر شماره می‌انداخت

سقف چک‌چک می‌نشست ...این کلاغ هم بر نگشت
...
فرصت نبود

و رفتن وارونه در چاه می‌دوید

ستاره آسمان را تف کرد

دیوانه از تنگی‌اش سر رفته بود

و چاقو در رگ پارو می‌زند هنوز

این کلاغ هم برنگشت

له‌له‌زنان دارم از خودم بالا می‌رسم

زیبا می‌شوم از صخره‌ات

تازه می‌خواهم زن شوم

بی‌تنه‌ای از پایین/ شبیه خودم/ بی‌شرح سنگ‌ها

و پرچمی که دوخت رگ‌هایم را به مار/
...
سینه‌ام را به چشمه بست و

خواب‌هایم را با قیچی برید ...

جزیره‌هایت ... بی‌ حرف اضافه به هم چسبیده‌اند

هزار بار مرده‌ام

و تابستان میان دندان‌هایم سبز می‌شود

چهل‌سالگی از تو گذشت

و این کلاغ برنگشت
....
گل‌های دامن‌ات راه‌راه می‌روند

و دنیا چقدر کوچک‌تر است

از وقتی بزرگ بودم

و آینه اتاق امنی بود... برای تسلی این غروب لازم است

یکی مرا فرار کرده بود

با سرعتی که خون از درزهایم...

گفتی بپر... برنگرد

از من جلو بزن

شکل گفتن دارد از کلمات می‌افتد

قطر حروفی که زخم را اسلیمی نوشت

حلقه‌ای با مورخ و بسمل

و قصد ما برای خانه‌ای که...یادش بخیر
...
دیر است برای دوباره

برای روزی که بعد...

زخم تو روی عبور دل می‌زند

نرو/ نمان

از بریدگی‌هایت پیاده شو

آن‌قدر هزار ساله‌ام که دیگر فقط/ خودم/ همین که هستم

تل استخوان ریخته

در ویرانه‌ای از جمله‌های سربریده

مرگ روی کاشی‌های لیز

دست خونی‌اش را به گلوی تو می‌گرفت

تا نیفتد

حالا آسمان به هیچ بگیردم

زمین دارد در تن‌ام فرو می‌رود/ هنوز

دارم از تو بالا می‌روم

تا آدم شوم

خشکی مربعی کبود است

اندازه‌ی دو پای کبوتر

زبان مادری ...بغ‌ بغ‌ کنان

دور خودش می‌چرخد

می‌گردد و پر پر

می‌رقصد و بغ‌بغ

این کلاغ هم که...
...
از سایت محبوب من سایت وازنا"

http://www.vazna.com