مناجات تاگور

من طرف p.shahinnejad الأربعاء يونيو 23, 2010 6:40 am

پروردگارا

بی نوایی و تنگ چشمی را از دلم ریشه کن ساز و از
بیخ و بن برکن؛

اندکی نیرویم بخش تا توانم بار شادی ها و غم ها
را تحمل کنم .

نیرویی به من ارزانی فرما تا عشق خود را در خدمت و
کمک ٬ ثمر بخش

سازم

توانی به من عطا فرما که هیچ گاه چیزی از بی
نوایی نستانم و در برابر

گستاخ و مغرور ٬زانوی دنائت خم نکنم.

قدرتی به من بخشا تا روح خود را از تعلق به جیفه
های ناچیز روزگار

بی نیاز کنم و از هرچه رنگ تعلق پذیرد٬آزادش سازم .

و نیرویی به من ده تا قدرت و توان خود را از روی کمال عشق و
نهایت

محبت تسلیم خواسته ها و رضای تو کنم.

بيا...
همان گونه كه هستي بيا دير مكن...
گيسوان مواجت آشفته
فرق مويت پاشيده.
بيا دلگير مشو
بيا همان گونه كه هستي
بيا دير مكن
چمن ها را پايمال كرده به سرعت بيا.
اگر چه مرواريد هاي گردنبندت بيفتد و گم شود.
باز بيا و دلگير مشو
از كشتزارها بيا،
تندتر بيا...
ابرهايي كه آسمان را پوشيده است مي بيني
در طول رود كه در آن ديده مي شود.
دسته پرندگان وحشي در پروازند.
بادي كه از روي چمن ها مي گذرد و هر آن شدت مي گيرد باد آن را خاموش خواهد كرد
چه كسي مي تواند ترديد داشته باشد كه به ابروان و مژگانت سرمه نپاشيده اي
زيرا ديدگان طوفانيت از ابرهاي باراني هم سياه ترند
اگر هنوز حلقه ي گل بافته نشده، چه مانعي دارد؟
اگر زنجير طلايت هم بسته نشده آن هم بماند
آسمان از ابر آكنده است دير شده همان گونه كه هستي بيا...
بيا فقط بيا...(بخشي از نامه ي رابيندرانات تاگور به همسرش)

مناجات تاگور

مناجات تاگور

رد: مناجات تاگور