شعري عاشقانه از دفتر شور عشق

من طرف smattoori الأربعاء ديسمبر 30, 2009 10:26 pm

بگذشتم بي خودم

وباتو به من در آويختم

كه تولدي از ما شويم

وما شدن عشق

نسيم در لحظه هايي كه شيرين ميكند

تلخي ديروز را...

گلي در برق چشمانت شكفت

كه تولدي هديه مي دهد

به تمامي خاطره هايم

ومن شب ديگر بخواب مي روم

كه طلوعي زيبا در سحر باشم...

سعيد مطوري/مهرگان

از دفتر شور عشق

من طرف Hamid Alipour الخميس ديسمبر 31, 2009 1:16 am

آفرين دوست من زيبا بود شعري عاشقانه از دفتر شور عشق Star3

موفق باشيد

من طرف فرزانه شیدا الخميس ديسمبر 31, 2009 1:19 am

زیبا ودلنشین بود امید موفق باشی شعري عاشقانه از دفتر شور عشق 979385

من طرف فرزانه شیدا الخميس ديسمبر 31, 2009 2:37 am

افسوس افسوس بر ما بر زندگی بر بودن بر زوزهای در گذر وای برما که هروروز
در تشیع جنازه انسانی خود هرروز تا شب به قبرستان ناامیدی رفته جسم مایوس خود را به خاک می سپاریم وبه او میگوئیم : امروز هم گذشت باز تو خاک شدی وبازتو در قبر امیدهایت نه عشق ومحبت راستینی دیدی نه خواهی دید.همه چیز در رنگهای تصنعی زیبا بود اما حقیقی نبود!باز مثل همیشه !

افسوس براین زندگی که انسان این نماد عشق ومحبت ،در کالبد روزمره گی تنها پوست خود چروک میکند وموی خود سفید ...
ولی خالی از هر مهری
وفقط به فقط روز را شب کرده قبرستان آرزوهایش را پر میکند از جسم خود
درهرشب ناامیدی تازه ی دیگر وچون بپرسد چرا؟ نمیداند چرا!.
آری نمیدادند.....
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
مداد سرخ امیدم ....هنوزهم در پشت دیوار سکوت ...گلهای رنگین آرزویم را ....نقاشی میکند ...حتی اگر
در سیاهی ِاتاق ِساکت ِ‌؛بودن ؛،
چراغ را شکسته باشی وپرده ای کشیده ی بر روح ودل وپنجره ام را...
تنگاتنگ هم کشیده ،
دنیا را خاموش کنی
از خورشید ِهستی بخش ِزندگی آدمی!
افسوس که مداد سیاه،حماقتهای تو، سپیدی دل و روح وافکارم را ،توان سیاه کردن ندارد...بسیار کوچک است مداد تو...بسیار زیاد است وسعت قلب من...شاید میشد نادیده گرفت ،صدا را ، وقتی که تو میگفتی : هیس !.ساکت باش!
شاید میشد بی تفاوت بود ترانه را ...وقتی که تو گفتی :هیس !،‌همسایه میشنود ، ...ومن نیز میخواهم آسوده بخوابم درسکوت!
شاید میشود گذشت از حریر سفید ،
و شال سیاه وکلفت را هدیه گرفت ...اما چگونه فریادی را خاموش میکنی ،‌که در درون وجدان خفته تو ،روزی سرداده خواهد شد ،اگر وجدانی باشد!
..چگونه صدای پرنده را خاموش میکنی ،وقتی طبیعت پرنده ، آواز خوان درخت توست؟ چگونه با کفن سفید به آن دنیا میروی ،وقتی پرده های سیاه زندگیت کشیده بود بر همه ی هستی زندگی ؟!
چگونه هدیه وجودت را با روح سیاه خود نزد خداوند پس میدهی ...وقتی که او ...بزرگترین رهنمای شادی وعشق وزیبائی ....
ناراضی ست ...! من ! باشد من سکوت میکنم!
فرزانه شیدادر دوشنبه 9 آذر 1388 - 12:00

من طرف smattoori الخميس ديسمبر 31, 2009 2:45 am

سلام خواهرم خانم شيدا

چقدر زيبا به تصوير كشيديد حقيقت را ومن....

به تراكم ابرهاي غم در چشمانت

نگاهم را

به زايش اشك خواهم نشست

كه تولدي در شب باشم

وروز انديشه اي دور...

سحر آرزويي بيش نبود

لحظه هاي غم را

وتوكه در افق رفتن

تبخير مي شوي

براي باريدن خاطره هايي

كه در آتش انتظارم

خواهد بود...

سعيد مطوري/مهرگان

از دفتر تنهايي

شعري عاشقانه از دفتر شور عشق

شعري عاشقانه از دفتر شور عشق

رد: شعري عاشقانه از دفتر شور عشق

رد: شعري عاشقانه از دفتر شور عشق

رد: شعري عاشقانه از دفتر شور عشق

رد: شعري عاشقانه از دفتر شور عشق