سخنی از شریعتی

من طرف p.shahinnejad الأربعاء يونيو 23, 2010 6:42 am

پروردگارم ،مهربان من از دوزخ این بهشت،

رهایی ام بخش!

در اینجا هر درختی مرا قامت دشنامی است

و هر زمزمه ای بانگ عزایی

و هر چشم اندازی سکوت گنگ و بی حاصلی ...

در هراس دم می زنم در بی قراری زندگی می کنم

و بهشت تو برای من بیهودگی رنگینی است

من در این بهشت ،همچون تو

در انبوه آفریده های رنگارنگت تنهایم.

"تو قلب بیگانه را می شناسی ،

که خود در سرزمین وجود بیگانه بودی

""کسی را برایم بیافرین تا در او بیارامم"

دردم ، درد "بی کسی" بود*