جلال خال

خدا

حضرت حافظ :

اگر آن ترك شيرازي به دست آرد دل ما را

به خال هندوش بخشم سمرقند و بخارا را

. . . .

صائب تبريزي :

اگر آن ترك شيرازي به دست آرد دل ما را

به خال هندوش بخشم سر و دست و تن و پا را

هر آن كس چيز مي بخشد ز مال خويش مي بخشد

نه چون حافظ كه مي بخشد سمرقند و بخارا را

. . . .

شهريار :

اگر آن ترك شيرازي به دست آرد دل ما را

به خال هندوش بخشم تمام روح اجزا را

هر آن كس چيز مي بخشد به سان مرد مي بخشد

نه چون صائب كه مي بخشد سر و دست و تن و پا را

سر و دست و تن و پا را به خاك گور مي بخشند

نه به آن ترك شيرازي كه برده جمله دلها را

. . . .

خانم فاطمه دريايي :

اگر آن ترك شيرازي به دست آرد دل ما را

خوشا به حال خوشبختش به دست آورد دنيا را

نه جان و روح مي بخشم نه املاك بخا را را

مگر بنگاه املاكم ؟ چه معنی دارد اين كارا ؟

و خال هندوش ديگر ندارد ارزشي اصلا"

كه با جراحي صورت عمل كردند خالها را

نه حافظ داد املاكي نه صائب دست و پاها را

فقط مي خواستند اينها بگيرند وقت ماها را

. . . .

اكنون آیا :

ترك هر جایي

اگر آن ترك شيرازي به دست آرد دل ما را

خدا را آگهش سازيد بداند قدر دريا را

به يال آل او بخشم يكي قطره از اين دريا

به شرط آن كه او قيمت بداند قطرۀ ما را

يكي قطره كه چون نوشد ز اقيانوس اين هستنيست

بگويد موي موي او هه كي آبشار آنكارا

فرا خيزد از اين هستنيست به سوي نيستهست عاشق

برد از خاطر پاكش چه جنگل را چه دريا را

شود معشوق معبود ازل رقصنده مي نوشان

بماند تا ابد خوش دل هلد علیای سفلی را

نديدم من كسي داند دل اين دل راست رازي باز

نه باران است نه چشمه است نماند جوي دريا را

نیالایيد نامش را به اقيانوس نامانا

كسي داند چه مي گويم كه گردد آي آيا را

اگر آن ترك هر جايي به دست آرد دل ما را

شهنشاه است مي داند چه سازد با شه دلها

كه دل بر او دل آور او دل انگيز او دل آفر اوست

چه دانم من چه پرسم من چه گويم با تو شاهنشاه

كبوتر هاي آمالم پراندي كلُّهُم خال اند

جز اين كه اي شهنشاها گدایت را تو رخ بنما

همي بينم كه اين مجمل كمي بايد مفصل كرد

كه در اين گون اشارت ها بود غوغاي غوغاها

اگرآن ترك هر جايي به دست آرد دل ما را

به خال هندوش بخشم عزيزان جهان شاه را

نبخشم ذره اي از هرچه زین علیای سفلی را

كه آلايد حضور آن كرور پاك ملجا را

اگرچه حافظ عارف سمرقند بخارا را

همي بخشد به خال او تواند آن غزل آرا

تمام هست از آن اوست در اين احوال بي همتا

كه او محوي است نحوي نيست از اين است مفلس دارا

جناب صائب عالم اگر بخشد سرا پا را

مزاحي كرده خامان را كه داند او چه از راه را

وگرنه كثرت محض است در اين بخشيدن اعضا

تمام هست از آن اوست چه در بخشش بود ما را

چه سان بخشيده را بخشيم كه او بخشيده اعضا را

كه ما خود ز آن او هستيم فقط خود او است او ما را

جناب شهريار پاك اگر چون مرد مي بخشد

وجود نازنينش را تمام روح اجزا را

همي داند كه آن دلبر بجويد روح دل ها را

ولي ما را كجا روح است در اين اجزاي نا كارآ

نه جان ما را است نه جسمي نه جسمي هست نه جان يارا

چه بخشيم يا نه بخشيم ار نجوشد روح آن كارآ

فتانه خانم دريايي دريا گريز امّا

اگر تبريك مي گويد به آن يغما بر دلها

ز سفلي بر گذشته است او قدم بنهاده در اخري

ز اخري بگذرد او نيز اگر فردا نه پس فردا

نه بخشد روح نه جسمش نه املاك بخارا را

طنازي باشد اين حالت همين هم هست خود زيبا

اگر فرمود كي كس داد چيزي آن دل آرا را

نداند رسم اين ره را كه خام است رهرو تنها

اگر پنداشت وقتش را گرفتند اين جوانمردان

بپرسش كي اجيرت كرد نشيني پاي اين حرفها

نشستي پاي منبرها كنون بر منبر استادي

تو بي اين كه بداني خود چه فرموديم چه كس را ما

كه اينان لقمۀ شير است اگر روبه خورد ميرد

كه عيب از لقمه ها نبود بود عيب از خورنده ها

بگويش تا نه اي ناظر بپرهيز از نظر دادن

سخن غافل مگو هرگز كه سم است اين جوانها را

همين دريايي دل رود بس رعناي با فردا

به دريا مي رسد اما نه اينسان با بسي الحاح

كفايت كرده است او را گمان برده است منبرها

ببايد خيزد او ريزد شنيده ها همه يك جا

بپوشد عشق نوشد عشق شود از عشق آبستن

چوعاشق گشت بازآيد ز من من او سوي ما ما

از اين فتانگي جانا بسي ره فاطمي را هست

هزاران بار جان بر لب تو را آيد همي تا شاه

اميدم هست خوب من كه دَر يابي كه دُر يابي

كه مقصودم فقط عشق است عشیق آي ای جهان سيما

ختم مي كنم به اين ارمغان ناب جناب شهرام ناظري به نقل از حضرت مولانا :

هم زباني خويشي و پيوندي است

يار با نا محرمان چون بندي است

اي بسا هندو و ترك هم زبان

اي بسا دو ترك چون بيگانگان

پس زبان محرمي خود ديگر است

هم دلي از هم زباني خوشتر است

شکر ...

20:20 29 / 07 / 1388

جلال خال 42-83

من طرف فرزانه شیدا الأربعاء يناير 27, 2010 7:52 pm

خیلی اشعار جالبی بود ممنون از لطف شما اما نیازی به جواب نیست فقط:

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
چه میبازد خداوندا؟ تمام ملک دنیا را!!؟
نه خال خوشکلی دارم نه حتی چهره ای زیبا
اگر خشمی بگیرم من به چشم هیز آن اقا
جلال خال 445431

این البته فقط واسه خنده بود
وچون بدجوریم خوابم میاد درنتیجه باین دوسه خط اکتفا کنیم که زیاد حرف نزده باشم چونکه میگویند
کم گوی وگزیده گوی چون دُر
حتی چو نشسته پیش آخور
افسرده مباش وشادمان باش
کم کن تو دگر اینهمه غرغر
جلال خال 445431

ههههههههههههه
بداهه فکاهی بهتر ازاین نمیشه شرمنده روی قلم بدستتونم شدیم جلال خال 308583

شاد ومانا باشید

من طرف فرزانه شیدا الأربعاء يناير 27, 2010 8:19 pm

برای این سروده حتما یه شعر جدی سر فرصت مینویسم چون برام خیلی جالب بود این شکل از شعر بحالت مشاعره
وشعر شما هم بسیار زیبا بود وچندین بار باوجود اینکه خوابم میومد خوندمش
تشکر موفق وشادمان باشید باز ذکر میکنم نیازی به جواب نیست
یا حق
جلال خال YellowRoseNacogdoches3

جلال خال

جلال خال

رد: جلال خال

رد: جلال خال