سیب زمینی: شعری از میرزاده عشقی

شعری از میرزاده عشقی

برخي آثارنويسندگان قديمي در ارتباط با مسايل جاري
دوره زماني خاص خود بوده كه گذشت زمان سبب مي شود اين آثار براي زمان حال
معنا و مفهوم و يا شايد جذابيت و تناسبي نداشته باشند ولي برخي آثار قدما
چنان تازه مي نمايد گويي براي امروز تاليف شده اند . بنده شيخ اسدالله
ممقاني را نشناخته و نمي شناسم و اگر اعتقاد به سانسور داشتم اين نام را
با نامي ديگر عوض مي كردم نام هايي يه خيلي از شماها با آن آشنا هستيد كمي
فكر كنيد ببينيد چه نام هايي كه نمي توان بجاي شيخ ممقاني گذاشت و شعر را
همچنان تازه يافت ***

شيخ اسد ا.. ممقاني در اوايل انقلاب مشروطيت ايران برهنه و گرسنه از
نجف به استانبول مي رود و در آنجا اول با جنبه زهد وريا مشغول گول زدن
مردم شده و بعد داخل دسته آزاديخواهان مي شود و به اينطريق خود را مستشار
سفارت استانبول مي كند.در ضمن آشنايي با دسته هاي عثماني از راه حقه بازي
خود را قاضي كنسولخانه ايرانيان معرفي نموده و با تمام وسايل مشغول
كلاهبرداري از عمر و زيد مي گردد.گاهي وصي و زماني قيم شده اموال اين و
آنرا مي ربايد.
وقتيكه به عنوان مهاجر در استانبول بوديم تمام ايرانيان مقيم استانبول
را مي ديديم كه از دست او به ستوه آمده و وي براي اسكات مهاجرين ماهي يكي
دو بار از روساي مهاجرين كه آنها هم كمتر از خود او نبودند مهماني مي كرد.
از شخص من فوق العاده مي ترسيد و نفرت داشت چونكه شنيده بود كه گاهي به
نظم متعرض اشخاصي مانند او مي شوم .اتفاقا شب عيد نوروز (1335 قمري)
كتابچه منظوم اين گوينده كه به مناسبت جنگ بين المللي سروده بودم چاپ
شد.ايشان در هرجا كه نسخه اي از آنرا مي ديد پاره مي كرد و هيچ دليلي از
براي اين حركت عنيف! ذكر نمي كرد .
در قبال اين شناعت قصيده زير را كه در واقع وصف الحال اوست سرودم اگرچه
مي خواستم اين ابيات را مانند ساير هجوياتي كه دارم در اين كتابچه ثبت
ننمايم ولي اين مسئله را در نظر گرفتم كه البته در هر زماني از اين جنس
خبيث روحاني افرادي خواهند بود كه با جنبه روحانيت خود را در داخل هر كاري
بنمايند و همه گونه موجبات زحمت مردم را براي راحت خود فراهم سازند از
اينرو در كتابچه خود ثبت كردم تا اين ابيات در هر موقعي مورد استفاده
خوانندگان قرار گيرد.
سال 1336قمري - عشقي
از دست هركه هر چه بستانده و ستاني
از دست تو ستانند با دست آسمــــاني
كف رنج بيوه گانرا ، مال يتيـمه گانـرا
اموال اين وآنرا حيني كه ميـستاني
گيرم حيا نداري ، شرمي ز ما نداري
ترس از خدا نداري ؟ اي شيخ مامقانـي
تو كمتر از گدايي ، نان گــدا ربايي
گر غير از اين نمايي كي اندر اين گراني
هر روز مي تواني ، خواني بگستراني
در خورد دعوت عام شايان ميهماني
از پرتو سفارت ، وز شاهراه غارت
هم خوب ميخوري وهم خوب ميخوراني
دردي و پاسباني هم گرگ و هم شباني
در هر دوحال گشتن،الحق كه مي تواني
گراين چنين نبودي داني كنون چه بودي
ميبودي آنكه قرآن ، در مقبري بخواني
ياد از نجف كن اندك خاطربيار يك يك
آن هيكل چو اردك و آن رنگ زعفراني
شيخي بدي گزيده در حجره يي خزيده
لب دائما گزيده ، از فقر و نا تواني
تو بودي و حصيري ، نان بخور نميري
بر اشكم تو سيري مي خواند لنتراني
مبل تو بود سنگي ، يا آنكه لوله هنگي
با قوري جفنگي ، از عهد باستاني
يك جامه دربرت بودهم بالش سرت بود
هم گاه بسترت بود وآن نيز بود اماني
آن جبه سياهت وآن چرب شبكلاهت
بد يادگار گويا ، از دوره كياني
در جمله وجودت غير از شپش نبودت
چيزي ز مال دنيا در اين جهان فاني
ني مسلكت مبرهن ني مسكنت معين
همچو خداي هر جا !حاضر زلا مكاني
گويندروضه خواني است راه معيشت تو
به به چه خوب فني است اين فن روضه خواني
هر گه كسي بمردي تو فرصتي شمردي
وآنروز سير خوردي حلواي نوحه خواني
اي شيخ كارآگاه ، امروز ماشاء الله
كردي اداره چون شاه ، ترتيب زندگاني
يك خانه شهر داري يك خانه اسكو داري
از وقعه فلان و از غارت فلاني
اين حشمت وحشم را وين كثرت درم را
اين خانه ارم را ، والله در جواني
گر خواب ديده بودي يا خود شنيده بودي
بر خويش ريده بودي از فرط شادماني
اي مايه خباثت ! اي ميوه نجاست !
اندر ره سياست مي بينمت رواني
گه پيرو وكيلي ، گه خويشتن دليلي
گه يار سيد جليلي ، گه ياور يگاني
با سد جليل گردي خواهي وكيل گردي
رورو عبث در اين ره پوتين همي دراني
باري در اين ميانه از چيست غائبانه
كردي مرا نشانه ، در طعن و بد زباني
ازروي زشت خوئي صدگونه زشت گويي
چون نظم من نجوئي چون شعرمن بخواني
از من چه ديده اي بدازمن خطا چه سرزد
جز صفت فصاحت ؟ جز جز قدرت بياني؟
از من خطا نديدي ، ليكن جلو دويدي
داني كه من زماني ، با منطق و معاني
وصف تو سازم آغاز ، مشت ترا كنم باز
بر گيرمت گريبان ، چون مرگ ناگهاني
من ار بكنج عزلت ، بنشسته بي اذيت
گاهي به نفع ملت ، بگشوده ام زباني
من ار كه نكته سنجم بر تو رسيد رنجم
پس از چه درشكنجم ؟دائم دسيسه راني
دانستم از چه راهست وآنرا چرا گناهست
خود روي توسياه است ترسي كه من زماني
شرحي كنم كتابت در حق گفته هايت
و آنروز هر جفايت ، گردد همي علاني
چون تو در اين خيالي ، ياد آمدم مثالي
از عهد خرد سالي ، هان گويمت بداني
يكروز كودكي را ، ختنه همي نمودند
دختي بر او نظر داشت ، در گوشه نهاني
چون بر گريست لختي آزرده شد بسختي
بگريست زار چون ابر ، در موسم خزاني
گفتندش اين چه زاريست مارابه توچه كاريست
او را كنيم ختنه ، تو از چه در فغاني؟
پاسخ بداد او نيز ، اين آلتي است خونريز
گرديد بهر من تيز تا روز كامراني
تو نيز اين چنيني چون نظم من ببيني
از طبع من ظنيني ، وز خويش بد گماني
من خامه تيزكردم صد چون تو هيز كردم
تو نيز گريه سر كن ، هر قدر مي تواني
اي شيخ دم بريده ، اي زير دم دريده
اي بر جلو دويده ، تا در عقب نماني
با اينهمه زرنگي ، با من چرا بجنگي ؟
حقا در اين دبنگي ،‌ تكليف خود نداني
اين شيدوشيطنت را، اين كيدوملعنت را
با هر كه مي تواني ، با من نمي تواني

من طرف smattoori الثلاثاء ديسمبر 22, 2009 7:10 pm

سلام خانم كبيري عزيز وگرامي

حكايت جالب وشعر زيبا است ولي آيا خدا را هم ميتوان گول زد واوست كه مجازات ميكند ورسوا كنند در دنيا و آخرت وكم نيستند اين اشخاص در گذشته وحال وشايد آينده واميدوارم ايران از دست اين اشخاص پاك شود.مهرگان باشيد.

سیب زمینی: شعری از میرزاده عشقی

سیب زمینی: شعری از میرزاده عشقی

رد: سیب زمینی: شعری از میرزاده عشقی