مقدمه

من طرف حسین رخشان فر الأربعاء مارس 10, 2010 1:16 pm

هوالحق

تا زمانی که آگاه نشویم ، آزاد و رها نخواهیم شد . آگاهی آزاد می کند . اعتقادات در مسیر حرکت زندگی در صورتی که با آگاهی ، حس و ایمان بوجود نیامده باشند ، در وجود ماهم یک دستقرض از ماقبل خود یا نسلی پیش تر یا اجدادی پیش تر از نسلهای قابل شمارش و... است . به عبارتی آن چیزی است که به ما با هنجارهای خوب و بد ، درست و نادرست به عمد یا غیر عمد دیکته کرده اند . هر چه هست اعتقادات با مفهوم قرضی بودنِ نگاهها ، شنیده ها ، باورها ، از دست دادن ِ لحظه و اکنون و دیدن و شنیدن و نظارۀ آنچه که هست و معنای حقیقی هستی را اعلام می کند را ، به دنبال می آورد .
در مجموعۀ اشعار « چاردرد واژه ها » از اشعار اولیه تا اوج خود که در « ایستگاه مقصد » و « خال » مسیر اشراق و رسیدن به نور حقیقی را ، در ابتدا به ظاهر زمینی و در معنا آسمانی شدن را مفهوم می سازد ، اگر مطالعۀ اشعار را از انتها ی کتاب به ابتدا شروع کنیم به وضوح این مسیر دگردیسی معنوی و آسمانی شدن را درک می کنیم . درس اصلی این اشعار سفر درون است . هر چه بیشتر این سفر درونی عمیق تر میشود بلوغ کاملتر می شود و وقتی به مرکز ثقل و نقطه کانونی وجود خویش « ایستگاه مقصد » می رسد کاملا" بالغ شده است .
اما از آن لحظه که شخص محو و ناپدید می شود ، فقط حضور باقی می ماند و بس . فردیت ناپدید می شود و سکوت و باقی معنای فنا ناپذیر ، بیمرگی ، نیروانای بودیسم و به عبارتی یگانگی با هستی و وحدت وجود و کل نگر ی و قطره ای که به دریا پیوسته و در حال دریا شده است را با خواننده اشعار شریک می شود .
بلوغ اشعار به معنای تشخیص دادن ، آگاه شدن از حقیقت ، به عبارتی دست یافتن به غایت توانایی هاست که از حقیقت طی مسیری تجربی را تا تبدیل به واقعیت طی می پیماید . به عبارتی بذر کاشته شده د رابتدای اشعار در سفر بلند او در انتهای اشعار پوست می اندازد جوانه می زند و سبز می شود .
درس بلوغ و آگاهی از حقیقت هستی ، بسیار زیباست ، وصف ناپذیر است و سراسر شعف است . یعنی شادی بی قید و شرط و همیشگی . در اشعار نهایی کتاب این زیبایی بی حد و حساب تصویر شده است . علی رغم اینکه احساسی آسمانی در چارچوب کلمات ، جایش محصور و تنگ است . به عبارتی باز هم خود آن احساس نیست و کلام انتقالی است .
انگاره ای از فنا در « عرفان » ، معراج در سفر حضرت محمد « ص » ، نیروانای بودیسم و هسته « ذن » در تائوئیسم را با کلامی سرشار از حس این یگانگی و ذوب شدن در هستی را اعلام می کند .
خواننده از ابتدا اشعار را می خواند ، بعد تجربه فکر را مزمزه می کند و در نهایت حس می کند که با کلام می توان معراج و تجربه عروج را فهمید . به امید آن که رسالت کلام ، که مقدس است و مسؤل ، برای هر کس درخور نگرش او به دگردیسی اشعار نویسنده خود نیز هم سفر با او در این سفر بلند هستی شناسی شده و درانتهای اشعار با « معاد » ، معاد را تجربه می کند نه این که حس کند .
این اشعار بیشتر از آن که یک اثر ادبی با زیباشناختی کلامی باشد ، یک اثر با کشفیات و کشف و شهود های انسانی در طریقت خلقت و هستی شناسی و درک و تجربه حضور ذات مطلق در یگانگی با هستی است . و تجربه شعف از محو شدن در این هستی که بسیار زیبا و ماندگار است . این احساس واقعا" قابل توصیف نیست ولی در حر کت اشعار این کتاب می توان شعف را فهمید .
ساعتها می توان در مورد احساس آسمانی بسیاری اشعار صحبت کرد ولی به قول حضرت مولانا چطور می توان دریایی را در کوزه ای ریخت ؟ هر کدام از ما خوانندگان تنها به اندازه حجم وجودمان از دریای آسمانی هستی شناسی این اشعار بهره خواهیم برد . به امید آن که حجم وجودمان جهت درک هر چه بیشتر هستی گسترش یابد.
آذرماه 1381
دکتر حمیدی فراهانی

مقدمه 42-83