●اشعارفرزانه شیدا درکتاب بُعد سوم آرمان نامه اُرد بزرگ ,بخش هشتم● قسمت اول

من طرف فرزانه شیدا الخميس مارس 11, 2010 2:58 am

● بُعد سوم آرمان نامه اُرد بزرگ ●
● اشعار فرزانه شیدا - بخش هشتم (۸ ) ●

۱● ___ اومدم ___
*اومدم رنجش بدم رنج کشیدم
اومدم غمش بدم غصه رودیدم
اومدم بچینمش خودم رو چیدم
( آخه در وجود اون خودم رودیدم )
ـــــــ ف.شیدا ـــــــ

۲●
ــــــــ لالائی ـــــــ
لالا گل پونه ، دل از غمها ,به زندونه
برای عاشقی کردن، تواین دنیای ویرونه
دیگه شوقی نمیمونه
دیگه شوقی نمیمونه
لالا گل سرخم ، نمونده سرخی رخ هم
نه شرم از بی وفائی ها ،
نه حُجّبی بر رخ و گونه
تو دنیای تباهی ها ،
دل هر آدمی خُونه
دل هر آدمی خوُنه
لالا گل سوسن ، توُ این دنیا، تُو این برزن
تمومه قصه ها مردن ،
دلا از بسکه حیرونه...
دیگه آوای هر قلبی
، چه غمگینه ... چه محزونه!
لا لا شقایقها
امیدِ قلب ِعاشقها
توُ این دنیای دیوُنه
دل عاشق چه پنهونه
سکوتش گریه ی قلبه
همش در خود پریشونه
همش درخود پریشونه
لالا گل یاسم ، نسیم عطر احساسم
توُ دنیای غم و ماتم
همه دلها چه داغونه!
به شبها رهگذر درغم
دیگه شعری نمیخونه
دیگه شعری نمیخونه

لالا گل خنده
گل مادر که فرزنده
برای خواب وآرومت
دل مادر چه مجنونه
همه شادی ورنج تو
تماما بر دل اونه
تماما بر دل اونه
لالا گل نازم
توئی در شعر و آوازم
به رسم زندگی روزی
توهم میری ازاین خونه
دل تو در کنار من
فقط چندروزی مهمونه
فقط چندروزی مهمونه
لالا گل عشقم
نبینم در نگاهت غم
به هر قطره به هر اشکت
دلم با غم هراسونه
دلم معنای بودن رو
به لبخند تو میدونه
به لبخند تو میدونه!
بخواب آروم لالا.. لالا
تو دلبندم ، گل زیبا
اگرچه زندگی سخته
همه رنجش روی شونه
لبات وقتی که می خنده
برام دنیا چه آسونه
برام دنیا چه آسونه
( فرزانه شیدای● یکشنبه ۱۹ خرداد ۱۳۸۷ )
●۳
___ مرغ ودرخت ____
روزی آن مرغ پای بسته ی دهر
پروبالی برای رفتن یافت
پرکشید و به شادی وامید
" قفسی" از برای "بودن" ساخت
این سرائی که لانه ی او شد
به خیالش که آشیانه ی اوست
بی خبر زآنکه شد اسیر قفس
در سرائی که همچو خانه ی اوست
...
نیست فرقی میان مرغ ودرخت
" سرنوشتی " اگر "اسارت " بود
" نه درختی توان رفتن داشت"
"نه که مرغی در قفس بگشود"!!
___بهمن ماه 1365 /فرزانه شیدا_____

●۴
______ غافل ز خویش ________
کسی که دلی را, شکسته,خوار میدارد
نگاه خسته دلی را,به گریه ,زار میدارد
کسی که راه محبت ,نمی شناسد باز
اسیرِ پستیِ دل مانده,بی خبر زین« راز »

که دل شکستن عالم, نه ذاّت انسانی ست
مُریدِ پَستِ جفا بودنی, زنادانی ست !
کسی که غافل از خود وبی خبر زیاد خداست
چه ساده برده زخاطر که زندگی فانی ست

هرآنکه که به دنیا, ستم, روادارد
به نقش حقارت « خودی » جدادارد
کسی که به پنداراو, همه خوارند
عداّوتی به حقارت ,به آن خدا دارد

سرشت خشم وعداوت ز"ذات حیوان" است
ندیده نقش وجودش که روح حرمان است
ز دونی وپستی ,به خود نمی بیند
که او به نقش حقارت «خود» ازاسیران است
____سروده ی : فرزانه شیدا____

●۵
____ درکمین ____
نه آن دل میشود شادان
که " تنها وغمین" باشد
نه ثروت میدهد شادی
چو " تنها " بر زمین باشد
ببین دنیا ی فانی را !
نماند تا ابد انسان !
که مرگی بی خبر روزی
همیشه درکمین باشد!
____ف.شیدا____

●۶

___ زخم ناباور.... ____
دلم گرفته ...آری ...
دلم گرفته به هزار
زخم ناباور...
در این جهان،که کسی...
با کسی ،برابر نیست!
هزار وزنه اگر، بر زمان بیآویزم
کسی به چشم محبت
به دیده برتر نیست
!!!
تمامِ بودن ِانسان
به خواری ونفرت
که آنچه بجا مانده جز
" حقارت نیست"!
سروده ی"منم ها" ,تمام وکامل و تام
بجز سرایش "*خودبینی از
حماقت نیست
...
کنون جماعت دنیا
چه دلخوشی دارد
چو در سروده ی منو تو
, هیچ جز
" ستایش " نیست!
خدای را، ستایش،
نکرده ایم وسپاس...
که از سرای خدائی,
"نیاز وخواهش " نیست
منو تمامی دنیا
اگر بهم ریزیم
کسی به " خلقت وبودن" ،
نظر نخواهد کرد !
دریغ ودرد

که این روزگار امروزی
حکایت دردی ست
در سرای کهنه وسرد
اول خرداد 1387
___فرزانه شیدا____

●۷
____ « بنام "نامی" انسان » ____
مکن ظلمی بیک انسان،
نه بر مرغ وُنه برحیوان
مکن از روی بدخواهی
,دلی غمگین وسرگردان
جهان همواره "میگردد"
تو( نیکو ) "گِـرد" دلها باش
مشو ویرانی دلها !
بکن ویرانه را ، عمـران
مرنجان هردلی ازخود،
مشو دردِ دلِ ریشی
که آن دل در پریشانی ،
دهد قلب ترا سامان
مبر از خاطرت هرگز
که "عمرت "درجهان فانی ست
سری بالا بباید داشت
" بنام *نامی انسان"
به بدخواهی چو سر آری ،
بدی ها را بخود بینی
که دنیا ،روزگارت را ،
دهد بر "بی کسی " فرمان
دراین ره ، گرنمیخواهی ،
دل ِ آزرده ای باشی
مشو بر کس دلیل غم !
مشو جزئی ز بدخواهان
"خدا"بر" حق وانصاف " است
تو" مُنصف " درجهانت باش
نیارزد زندگی آن حد ،
که خود خود را کنی ویران
____ فرزانه شیدا ____

●۸
____ دلم گرفت ____

نمیدانم چرا یکهو
دلم گرفت
ازدیدن باریک شدن
اندام « آرزو »
لاغر شدن های
روزمره ی «امید »
رنگ پریده شدن
« لبهای لبخند»
ضعیف شدن
نور مردمک چشمان
«هدف »
آشفتگی موهای سردرگم
مانده درباد پریشانی

دستهای افتاده
...در آستین بلندِ
( نمیدانم ها*)
در چشمهای سرگردان سوالِ ...(چه کنم ها*)؟!

نمیدانم چرا
یکهو دلم گرفت
ازاینهمه سرگردانی

درکوچه راههای شهر
رسیدن به «اوج »

وگم شدن های پا
در کوچه های
رسیده به بن بستِ «شکست»

نمیدانم چرا
یکهو دلم گرفت

از واژه واژه های گم شده
در باد میان فریاد غم

از بیصدا شدن صدا
در هیاهوی زندگی

از نشستن ورکود
بر قبر آنچه ۀآرزوئی بود

دلم گرفت از روزهای سخت
در پشت پنجره ی
آخرین ترانه ی لالائی مادر

که آب شد دل برفی
وقتی که سوزش
نامردمی به آتشش کشید

وقتی که خنده
« تمسخر » شد
سخن «توهین»
قصه «فاجعه های روزگارامروز»

« مهربانی »
بدنیا نیامده از رحم مادر
بعد از نُه ماهه های بسیار
وگهواره خالی « غصه ها» را
تکان دادنی
با لرزش دستهای سرگشته ی دل

وخواندن لالائی "سکوت"
درخیره گی نکاهِ
مانده بردیوارِشگفتی

...وای...وای

نمیدانم چرا
یکهو دلم گرفته است

وقتی که تن آرزو
امیدرا
به سرنوشت نامرادی سپرد

روزهای سخت
"کمرصبر" راشکست

وباران سیل آسای اندوه
کشت های
یک عمر سوختن وساختن را
به سیلآب« شکست»
غرق کرد

نمیدانم چرا
یکهو دلم گرفت
که نشستیم

سکوت کردیم
خاموش شدیم
ناامید شدیم
بی تفاوت شدیم
وسرانجام
در خود مردیم

راستی چرا
یکهو دلم گرفت؟!
تومیدانی....؟!

____ فرزانه شیدا ____

●۹
____ درد عالم ____

درد عالم را چه سـودی ناله ها
گـــفتن شــعری بیــاد لاله ها
زین میان کی بر قلم پرواز بود
آنهمه حرف وسخن در راز بود
کس توان گفتنی هرگز نیافت
عمر کودک ره به مرگی میشتافت
...ای که باخود ناله ها را میکشی
قلب خود را در غم ِ دل میکشی
در قفس چیدند بال مرغ را
وای بر پرواز او...دراین سرا!!
در جـهانی که بپای درد ودل
چیده شد بال وپری، گشتم خجل !
دیـگر آخر درکـدامــین دفتر ی
باز گردانم دگـر بال وپری؟ !
با دلم گفـتم دلا خـاموش باش
تا توانی در سکوتی گوش باش
پندها دادن ، نشــد درمان درد
این جـهان افتاده دراقلیم سرد
کس به کس کی اعتنائی می کند؟
یا "شکایت از جدائی می کند"!!
(*بشنو از نّی چون حکایت میکند
" او" فقط اینجا شکایت می کند
قلب ِ انسانی ، دگر غمخوار نیست
جز به سودی با دل ما یار نیست
ازچه باخود می کشی این سینه را
تاکجا غم میخوری دل ! تاکجا؟ !
بس کن این افسانه ها را بعد ازاین
زندگی با چشم این مردم ببین!
چون کسی غمخواری قلبی نکرد
ای دریغا دل کشد همواره درد
قلب من آرام باش وبس خموش
تا توانی خود دراین عالم بکوش
تا توانی خود دراین عالم بکوش
شنبه 4 خرداد 1387*
____فرزانه شیدا/ f sheida* ____

●۱۰
ـــــــ ● «امروز» :● ـــــ

* دیروز گذشت !... فکر آنرا نکنیم !
با غصه ی آن سر به گریبان نکنیم
بر هرچه که طی شد وگذشته است دگر
زهری بدرون سینه و جان نکنیم
فردا که نیامده , «امروز» خوش است
ما توشه چر پُراز همین «آن » نکنیم؟
از لطف خدارسیده صد نعمت خوب
مااز چه زآن,سود فراوان نکنیم؟!
از « فرصت امروز » ببربهره ی خویش
ماازچه بخود« زمانه» آسان نکنیم
دروادی این سرای بی مهری دهر
مااز چه نگه به مهر «باران»نکنیم؟
خود نیز چو باران محبت باشیم ...
بخشندگی ولطف به احسان نکنیم؟!
دنیا که نمانده بر کسی , جان دلم
بّه هستی خود به غصه ویران نکنیم !
یارب , که « خوداو» مظهر احسان ووفاست
ما از چه سپاس او به ایمان نکنیم؟!
*تبصره(*آن=لحظه ی حال)
●فرزانه شیدا ●

من طرف حسین رخشان فر الخميس مارس 11, 2010 2:10 pm

خدا

اشعار که همچنان زیبا و خواندنی است
تصویر زیبای کبوتر سفید هم جذاب ترش کرده است
اما چه حیف که شما
اشعار به این نازنینی را
چقدر
کم لطفی می کنید و آنچنان که لایق هستند ارسال نمی کنید
والله که عقل آدمی به چشم اوست
این اشعار اگر در شکل و فرمی که لایق هستند ارسال شوند تاثیری بس گرانبار تر خواهند داشت استاد عزیزم
امید وارم فرصت یابید تا حق این اشعار را بیش از این ضایع نکنید
انشاء الله
شکر ●اشعارفرزانه شیدا درکتاب بُعد سوم آرمان نامه اُرد بزرگ ,بخش هشتم● قسمت اول 979385

●اشعارفرزانه شیدا درکتاب بُعد سوم آرمان نامه اُرد بزرگ ,بخش هشتم● قسمت اول 979385

●اشعارفرزانه شیدا درکتاب بُعد سوم آرمان نامه اُرد بزرگ ,بخش هشتم● قسمت اول Brant

من طرف فرزانه شیدا الجمعة مارس 12, 2010 10:19 am

ایای عزیز بحدی در بخش ارسال اشعار با مشکل مواجه شدم ومیشم که گاهی واقعا دچار خستگی شدیدی از تکرار .ویرایش ها درهر بخش شده و میشم البته کمی اوضاع ارسال بهتر شده ودرستش کردم وتلاش دراینه که تا جائی که میشه خوب ارسال بشه ضعف وکمیت ها رو ببخشید که نهایت تلاشم بهتر شدن کاردر انجمن مانا وارسال و...را دارم میکنم و امید روزی رضایت همه ی دوستان بحد شایسته ای رو داشته باشم با تشکر ازشما وامید موفقیت
وهمچنین
جناب آقای آیای عزیز ضمنا بسیار بسیار ممنونم ازارسال کتاب چاردردواژه ی شما که افتخار داشتم در صدای اندیشه ی مانا شاهد برگ برگ این کتاب از سوی شما باشم امید موفقیت شمارو درشعر وادب وزندگی دارم
فرزانه شیدا Neutral

●اشعارفرزانه شیدا درکتاب بُعد سوم آرمان نامه اُرد بزرگ ,بخش هشتم● قسمت اول

●اشعارفرزانه شیدا درکتاب بُعد سوم آرمان نامه اُرد بزرگ ,بخش هشتم● قسمت اول

رد: ●اشعارفرزانه شیدا درکتاب بُعد سوم آرمان نامه اُرد بزرگ ,بخش هشتم● قسمت اول

رد: ●اشعارفرزانه شیدا درکتاب بُعد سوم آرمان نامه اُرد بزرگ ,بخش هشتم● قسمت اول